Στην Κοζάνη, τα "κοπλιμέντα" έχουν τη δική τους ξεχωριστή και πικάντικη χροιά. Αν περιμένεις ν'ακούσεις τα κλασικά γλυκόλογα, καλύτερα να το ξανά σκεφτείς, γιατί εδώ η γλώσσα μας δεν χαρακτηρίζεται από ρομαντικά κλισέ και οι φιλοφρονήσεις είναι κάπως πιο εναλλακτικές. Τα κοζανίτικα "κοπλιμέντα" και οι χαρακτηρισμοί, είναι τέχνη από μόνα τους κι ακόμη κι αν δεν τους φαίνεται με την πρώτη ματιά, έρχονται ειρηνικά και με διάθεση οικειότητας. Οι Κοζανίτες, δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο και κυρίως δεν αφήνουν κανέναν ασχολίαστο χρησιμοποιώντας κάποια από τα παρακάτω.
είσι να σι κλαιν' οι γκουγκανιές= είσαι για λύπηση, αξιοθρήνητος (γκουγκανιά= αγριοτριανταφυλλιά)
είσι για τουν Αι-Ντώνι= είσαι για δέσιμο
εχ'ς πέρπιραν= είσαι ελαφρόμυαλος
λύκους γκαβός= χαζός
αλαφρουντάμαρου= ο επιπόλαιος, ο χαζός
νουρλό αυγό= υποτιμητική φράση για τον άνθρωπο που τον αφελή, τον ανώριμο, για τον ανίκανο
ξινέντρουπους= άνθρωπος χωρίς ντροπή + τα ξινέντραπα= τα φαλλικά αποκριάτικα τραγούδια των Φανών
ούρδα= ο ανόητος, το τυρί κακής ποιότητας + ούρδα ανάλατ'= λέγεται για τον ανόητο, τον γλυκανάλατο
θειάκου= η θείτσα
μουνάντιρους= ο αδύνατος που τρώει πολύ και δεν χορταίνει
ψώραβους= ο ψωροπερήφανος
ρίξαβους= σίγουρα ξέρεις κάποιον ερωτιάρη, κάποιον γυναικά που ρίχνεται στις γυναίκες με θράσος, ε αυτός λέγεται "ρίξαβους"
φόβγιους= ο τρομακτικός
ατσούμπστου σταφύλι= λέγεται για γυναίκα ανέγγιχτη ερωτικά
φιντές ανάρτους= άνθρωπος χωρίς ουσία, που λέει πράγματα βαρετά κι ανούσια
μπάκακας= ο γλοιώδης άνθρωπος, ο βάτραχος
ψέκας= ο ψεύτης, ο αφελής
ζαγρί=η γριά με την απαξιωτική έννοια, η παλιόγρια
μόλιαβους= αυτός που είναι ήσυχος, πράος
γκλιάγκουρας= ψηλός και άχαρος άντρας, σωματώδης
ζαγάρι= ο άθλιος
μούταβους= αυτός που δεν μιλάει +μούτος ή μούτους
μπούμπανους= μαύρο μεγάλο έντομο αλλά και άνθρωπος που είναι κάπως ατημέλητος, αχτένιστος ή μόνος
ξιαστουχμένους= αφηρημένος
χοντρουπέτσαβους= που δεν συγκινείται, που δεν νιώθει