Από τα λάχανα στο τσουκάλι μέχρι τα γκόγκανα και τις πιτλίδις, οι κοζανίτικες λέξεις που τρώγονται είναι πολλές, το ίδιο και οι παροιμίες.
Κοζανίτικες λέξεις που τρώγονται (νούμερο 1)
βούτιρου= βούτυρο
γκόρτσου= άγριο αχλάδι
πιτλίδις= κοζανίτικοι λουκουμάδες (αλμυροί συνήθως)
μπιμπίλια= στραγάλια (ή ντιμπιλμπί)
γκουγκόσια=ψωμοτύρι, κολατσιό
ζαχαράτου= καραμέλα
ξυνάδια= λαχανικά στο ξύδι
ριτσιέλια=κομμάτια από φλούδα κολοκύθας στεγνά βρασμένα με πετιμέζι
ζιούλα= παραγινωμένο φρούτο
καλαμπούκ'= καλαμπόκι
σαραϊλί= γλυκό αποκριάτικο
ζίγρα= βατομουριά
ζ'μάρ= ζυμάρι
τσιουμπρίτσα= θυμάρι
μπαλάμνια= αμύγδαλα
σμίτι= μικρό ψωμάκι τετράγωνο, με κάπως γλυκιά γεύση
γκόγκανου= καρπός αγριοτριανταφυλλιάς, τίποτα ή
γκόγκανα= τίποτα (τι έφαγες; γκόγκανα)
γκαρμπουλάχανα= λάχανα
γλυκάδ'= ξύδι
ρουσόλια= ποτά
τσιτσιλάτου= φαγητό με εντόσθια αρνιού (τσίτσιλα= εντόσθια)
Και μερικές παροιμίες που θα μπορούσαν να τρώγονται:
«Λάδι βρέχει, καστανά χιονίζει»= παροιμία για τους ανθρώπους που δεν ξέρουν τι τους γίνεται
«Είμιστι σαν τα λάχανα στου τσκάλι»= σημαίνει πως είμαστε στριμωγμένοι σε μία κατάσταση, όπως ακριβώς είναι τα γιαπράκια μέσα στο τσουκάλι (γιαπράκια= κοζανίτικο φαγητό με λάχανο)
«Ούτε σκόρδο έφαγε ούτε σκορδιές μυρίζει»= λέγεται για κάποιον που δεν έκανε τίποτα κακό ή για κάποιον που καταφέρνει να κρύψει τις παρανομίες του
«Την ξινίζ' γρήγορη τη σούπα»= παροιμία για κάποιον που τσακώνεται εύκολα με όλους